It(em) henric de smet [diemen heet postelee(r)] vorste(r) van lovenioil es come(n) in jegew(or)d(icheit) d(er) scepen(en) va(n) lovene en(de) heeft/ gelo[e]ft op sijn lijf en(de) op sijn goet en(de) op lantsone en(de) soenbreeck te sine dat hi nu(m)mermee(r)/ noch te ghene(n) daghen hatye bede noch viantscap d(ra)ghen noch doen en sal bi hem selve(n)/ moyen noch daghen noch te kampe eyschen bi hem selve(n) noch bi nyema(n)t anders/ arnde van coudenberch van pellenb(er)ch o(m)me negheen sake(n) die gheschiet sijn wat/ dat sijn mach tusschen den voirs(creven) henricke den smet (et) arnde van coudenb(er)ch tot opte(n)/ dach van heden En(de) soe waer hi hier jeghen dade dat hi dan sijn soude soenbreeck en(de)/ paysbreeck jeghe(n) alle he(re)n en(de) en(de) sijn lijf en(de) sijn goet verboert soude hebbe(n) jeghen alle/ he(re)n en(de) richte(re)n Bi alsoe heeft hi den vors(creven) arnde yet aen te spreken dat hi dat doen/ mach v metten rechte voe(r) meye(r) en(de) scepen(en) van lovene/