Van mychiele vanden houte/ Vanden stote die wed(er) opv(er)staen was tusscen mychiele vande(n) houte in deen zijde en(de)/ henricken spapen in dande(re) nae den vo(n)nissen hier te voe(re)n biden he(re)n scepen(en) van/ loven(e) tusscen hen beyden gewijst d(air) af de selve p(ar)tien op den dach van heden/ noch in rechte come(n) sijn inde banck voir meye(r) en(de) scepen(en) van loven(e) voirs(creven) Was/ uutgedrage(n) met desen woirden dat beyde de p(ar)tien voirscr(even) noch trecken soude(n)/ te he(re)nthals en(de) aldair rekene(n) van allen saken ten eynde uut ende wairt also/ dat e(n)nige vande(n) selve(n) p(ar)tien thoenisse behoefde in sijne(n) stucken d(er) voirs(creven) rekeni(n)ge(n)/ aenrue(re)nde datme(n) die thoenisse aenhoe(re)n sal also v(er)re als den scepen(en) van he(re)nthals/ mogelic sal duncken dat sij gehoirt worden P(rese)nt(ibus) will(elm)o lomb(ar)t jacobo ex lyemy(n)gen/ joh(ann)e de hug(ar)den (et) andrea de voshem scab(inis) lov(aniensibus) dec(embris) p(ri)ma