It(em) de voirs(creven) recognitie es bekint te dier meyni(n)g(en)/ dat deselve jan desone nae de doot van/ zijnen vad(er) op dat deselve h(er)jan and(er)[s] in zijne(n)/ leven(en) h(ier) af niet en disponeert en(de) ordineert ver/ and(er)[t] af oft toe en doet soe hij dat sal mogen doen/ alle de goede have en(de) erve nae den selve(n) sijnen/ vad(er) bliven(de) en(de) van he(m) verstorven(en) met [den] beleyde dat/ hij h(ier)uuyt in formen van testame(n)te sal mogen doen/ doen sal aenverden hantplichten houden ende/ gebruycken tot aen d(er) tijt toe dat he(m) die uuyten/ handen gelost wordden bijd(en) naisten wettighe(n) erfg(enamen)/ desselfs h(er)jans mett(er) so(m)me(n) van iiii[c] noblen voirs(creven)/ boven de vruchten en(de) profijte(n) die ten tijde vand(er)/ selv(er) lossing(en) vand(en) selven goeden ghehaven gebuert/ en(de) verschenen wae(re)n welke lossinghe oft die niet/ en gebuerde ten lancsten bynnen jairs nae daflivicheyt/ vand(en) [voirs(creven)] hee(re)n janne dat dan de selve goede den selven/ zijnen zone oft zijnen wettighe(n) kinde(re)n zijns gebreken(de)/ bliven souden tot zijnen oft hue(re)n wille te beke(re)n sond(er)/ yemants wed(er)seggen cor(am) eisdem