Tusschen jacoppe wittema(n)s als p(ro)cur(eur) godev(ar)ts ghijps/ s(in)[te] pet(er)sman van lov(en) t(er) eend(er) ende willem(me) van leefd(ale)/ als procur(eur) pet(er)s ruts comp(ar)e(re)nde tegen malcande(re)n/ inde banck voe(r) meye(r) ende s(in)[te] pet(er)sma(n)nen van loeven(en)/ dair de selve p(ro)cur(eur) van s(in)[te] pet(er)sma(n)ne hem beclaighde/ vand(er) ombehoirl(ijcker) p(ro)cedue(re)n die de selve pet(er) ruts/ gedaen hadde opden selven s(in)[te] pet(er)sma(n) oft zijn goede/ die hij meynde dat hem vo(n)nislijck bijd(en) hee(re)n s(in)[te] pet(er)s/ ma(n)nen van lov(en) afgedaen souden wordden ende/ hadde de selve pet(er) hem oft den selven zijne(n) goeden/ yet te heysschen dat hij dat doen mochte alh(ier) voe(r)/ meye(r) en(de) s(in)[te] pet(er)sma(n)nen D(aer)tegen de selve willem/ als p(ro)cur(eur) desselfs pet(er)s sustineerde de (contra)rie ende/ dat die sake behoirde t(er) bancken recht van dair/ zij comen was gere(n)voyeert te wordden te voirde(r)/ mits desselfs s(in)[te] pet(er)sma(n)s oft zijns p(ro)cur(eur)s opdoen/ beky(n)nen en(de) te kynne(n) geven d(aer)bij genoech bleke en(de)/ openbair was dat die sake alleene aenghinc der/ realiteyt en(de) niet en was van p(er)soneelen saken/ des hij hem gedroech totten he(re)n s(in)[te] pet(er)sma(n)nen van lov(en)/ Es gewijst bijden he(re)n s(in)[te] pet(er)sma(n)nen van loeven(en) ter/ maniss(en) smeyers dat zij die sake en(de) p(ar)tie(n) re(n)voyeerden van d(aer)/ zij comen wae(re)n in scampno febr(uarii) ultima