It(em) henr(ic) vande(n) borchove(n) wout(er)s sone is come(n) in jeg(enwordicheit) der/ scepen(en) van loven(e) en(de) heeft geloeft op sijn lijf en(de) op sijn goet/ en(de) op zoonbreke te sijn dat hij om negheenrehande sake(n) wille die/ gesciet sijn moege(n) tussce(n) hem in deen zijde en(de) willem(me) groetheyens/ van opvelpe in dande(re) den selve(n) (et)c(etera) in melio(r)i forma calstr(is)/ wit(te)[ma(n)] scab(inis) lov(aniensibus) junii qu(in)ta ac voshe(m) burgim(a)g(ist)ro