It(em) jan van coudenb(er)ghe en(de) gheert van coudenb(er)ghe sijn brued(er) vanden/ naebedde uut sup(ra) p(ri)us ema(ncipa)[t(us)] hebben geloeft dat zij altoes t(er) manissen/ vranx van dieven hoirs mede geleyden hem metten selven beleyde hant/ en(de) mont leenen sullen om aende goede daer toe sij gesameld(er) hant come(n)/ sijn te gecrigen en(de) te reycken met vercopene der selv(er) oft and(er)s sins/ alle tghene des de wedewe des voirs(creven) gheerts wijlen shazen den selve(n)/ vrancken sculdich es oft telker tijt als dat gebuert sculdich sal wesen/ en(de) dat nae den rechte vand(er) stad en(de) al ende also vele bij hen te doene/ dat den selven vrancken tot sijnre schout behoef genoech sal wesen/ op welke bespreken den beleydtbrief metten ande(re)n brieven alhier/ ond(er) scepen(en) sullen bliven tot aen d(er)re tijt toe dat den voirs(creven) vrancke(n)/ de voirs(creven) sijn schout vernueght sal wesen en(de) dat gedaen tot dat/ de voirs(creven) jan gheert en(de) vrancke sullen willeco(r)en cor(am) ov(er)wy(n)ge/ vynck(enbosch) febr(uarii) iiii[ta]