Uut dien dat merten en(de) gielijs m(er)tens gebr(uedere) kynde(re) m(er)ten mertens die na den/ rechte d(er) stad van loven(e) come(n) ende geleidt sijn tot allen den goeden have ende/ erve merten m(er)tens huers vad(er)s op den dach van heden hadden doe(n) inne sc(ri)ven/ die heylegeestmeeste(re)n van landen(en) die hen ongebruyc deden aen een huys/ en(de) hof met sijnre toe behoerte(n) geleg(en) te landen(en) toe behoren(de) den voirs(creven) merte/ merten aldnaest den goede(n) lijnkens wijlen vaes d(aer)op de voirs(creven) mo(m)boe(re)n volgde(n)/ mette(n) [hof] rechte voer tgebrecht van (½) mudd(en) core(n)s erflijc dat de selve heylege/ geestmeeste(re)n aende selve goede meynde(n) te hebben(e) Soe hebbe(n) de he(re)n/ scepen(en) van loven(e) manisse(n) smeyers nae aensprake tv(er)antwerden van beyden/ p(ar)tien gewese(n) voir een vo(n)nisse dat de voirs(creven) heylegeestmeeste(re)n huer recht/ voirs volgen sulle(n) t(er) plaetsen d(aer) si bego(n)nen hebben p(rese)ntib[(us)] abs(oloens) pynnoc roel(ants)/ vync lynt(e)r(e) prijke(re) julii xviii