It(em) jan de smet de jonge sone jans de smet van nedervelpe in p(rese)nc(ia) heeft/ geloeft op sijn lijf en(de) op sijn goet en(de) op zoenbreke en(de) peysbreke te sine/ dat hij om gheenrehande saken noch stucke(n) wille die geschiet sijn tot/ opden dach va(n) hede(n) tusschen hem in deen zijde en(de) willeme bollart/ van bout(er)shem den selve(n) willeme nu(m)mermeer wangonst hatye veede/ noch vyantscap doen noch drage(n) en sal hem crencke(n) noch hynde(re)n/ aen lijf noch aen gode dage(n) noch moye(n) buyte(n) lants noch te kampe/ heyssche(n) bij hem selve(n) noch bij nyema(n)de a(n)nd(er)s kennen(de) [en(de)] lije(n)de waer/ hij hier jege(n) dade dat hij sijn soude peysbreke en(de) zoenbreke en(de)/ verboert hebbe(n) sijn lijf en(de) sijn goet ond(er) wat her(re)n oft gerichte hij/ vonden worde p(rese)nt(ibus) rike vy willem(air) maii xx[a]/