Cu(m) (con)d(ici)[o(n)e] hoe wale de vors(creven) p(er)sone(n) dobbel brieve hebbe(n)/ elke(n) spreken(de) va(n) ii rins gul(den) lijfp(ensien) en(de) va(n) i stuv(er) erflic/ soe es nochta(n) vurw(er)de dat de vors(creven) gehuyssche(n) gestae(n) sulle(n)/ eens des jaers met ii rins gul(den) en(de) i st(uver) te bet(alen) behoud(elic)/ dat sij d(aer) mede geen pande eysche(n) en sulle(n) sij en hadden/ gebrec ind(er) mi(n)st(er) guedinge(n) en(de) vestich(eit) vors(creven) behoud(elic) nochta(n) de(n)/ selve(n) ja(n)ne alle wege(n) sijn behulp met enige(n) vande(n) vors(creven)/ ii brieve(n) d(aer) mede hem dat best gelieve(n) sall eisd(em)