Aldair zeger de verwe(re) als v(er)weerde(r) int reproche(re)n op jans/ dierix des aenlegg(er)s thoene ende tsluyte(n) van zijnder saken/ innebracht heeft ende gemeynt inne te bringen(e) vele/ div(er)se nyeuwich(eiden) in feyte gelegen die hij ten tijde va(n)/ zijne(n) v(er)antweerden op jans aensp(ra)ke niet en vuerde noch/ bij en leyt en(de) deselve jan alle die v(er)hale alsoe buyte(n) d(er)/ materien vand(en) r(e)prochen en(de) sluyten(en) gaen(de) gedebatt(er)t ende/ gecaleng(er)t heeft sustine(re)nde dat hij d(aer)mede v(er)doelt ware/ en(de) te spade q(ua)me want die nu niet en ruste nochen stont/ and(er)s dan opt wed(er)legge(n) vand(en) getuygenisse en(de) sluyten(en)/ vand(en) saken ende dat al tgene dat d(aer) and(er)s inne bracht/ worde al ware(n) v(er)lore(n) worde en(de) v(er)slitinge van tijde Es/ gewijst bij scepen(en) van loven(e) ter manissen smeyers gelieft/ zege(re)n de verwe(re) den thoen vander wederp(ar)tien te wed(er)leggen(e)/ / ende inder saken te conclude(re)ner zonder inder sake(n) yet nyeus/ te bringen(e) dat hij dat doen mach p(rese)ntibus om(n)ibus scab(inis)/ dempt(is) pynnock roelants novembr(is) xv