Wij goirt vanden berge ende jan vynck scepen(en)/ d(er) stadt van loven(en) doen cond en(de) kenlijck dat voir/ ons en(de) in ons(er) tegewoirdich(eit) op heden comen zijn/ de p(er)sone(n) naebescreve(n) te weten(e) he(re)n jan boyen/ pytancier des goidshuys van p(er)cke gheert van/ duer p(ri)est(er)en jouffr(ouw) katlijne ysax weduwe/ jans wijle(n) van cugge(n)bosch beatrix valx wed(uwe)/ geerts wijle(n) van erpe gehet(en) lucas en(de) denijs/ laukens en(de) hebben gecleert geconsenteert ende/ gewillecort elck van hen soe v(er)re dat hen aengaet/ dat zij te vreden zijn alsulck(er) rinte(n) als zij hebben/ jairlijcx op de stadt van dieste oft huer borgen/ vallen(de) te(n) t(er)mijne(n) in hue(r) br(ieve) begrepen van nu/ voirtaene te hebben(e) ende te heffen(e) de selve huer/ rente opde stadt van loven(en) en(de) vand(er) selv(er) stadt/ van loven(en) huer vestich(eit) in dien ond(er) d(er) stadt/ zegel oft and(er)ssins te nemen(e) ind(er) maten zij d(aer)aff/ mett(er) selv(er) stadt ov(er)come(n) zijn Sijn insgelijcx te/ vreden deselve huer br(ieve) die zij hebben opde stadt/ van dieste spreken(de) oft huer borg(en) de voirs(creven) hue(re)n
//
rint(en) aengaen(de) ter stont te casseren(e) ende te nyeute/ te doen(e) ende d(er) selv(er) stadt van dieste die ov(er)geven(e)/ soe wa(n)neer hij van hue(re)n pachte(n) tot desen dage/ gevallen v(er)nuecht en(de) betaelt sullen wesen en(de)/ hebben deselve p(er)sone(n) en(de) elck van hen tselve geloeft/ in ald(er) manie(re)n voirs(creven) tacht(er)volgen(e) sond(er) fraude/ en(de) argelist alsoe dat genoech sal moege(n) wesen/ In kennessen vand(en) welke(n) hebben wij goirt va(n)d(en)/ berghe en(de) jan vynck voirs(creven) onse zegelen hier aen/ doen hangen opten lesten dach octobr(is) anno xiiii[c]/ een en(de) negentich