It(em) jan herthals sone wijle(n) hubrechts in p(rese)ntia heeft/ geloeft op sijn lijf ende op sijn goet ende op peysbreke/ ende zoenbreke te zijne dat hij om gheend(er)ley sake(n) oft/ stucke(n) wille die geschiet moegen zijn totten daghe toe/ van hede(n) tusschen de borg(er)meeste(re)n scepen(en) ende raide/ der stadt van loeven(en) oft enigen van hen in gene(r)al oft in/ p(ar)ticuli(er) ter eenre ende hem t(er) ande(r) de selve borghemeeste(re)n/ scepen(en) ende raidt noch negheene(n) van hen ne(m)mermeer/ wangonst hatye veede noch vyantscap doen noch drage(n)/ en sal hinde(re)n noch crencken aen lijff noch aen goet/ daigen noch moeyen buyten lants noch oic te campe/ eysschen bij hem selven noch nyeman(de) and(er)s Bekynnen(de)/ ende lijden(de) wair hij hier tegen dade dat hij sijn soude/ peysbreke ende zoenbreke ende dat hij v(er)buert soude/ hebbe(n) sijn lijf en(de) goet ond(er) wat he(re)n oft gerichte dat/ hij bevonde(n) wordde Behalve(n) heeft hij hen in gene(r)al/ oft enige(n) va(n) hen int p(ar)ticuli(er) aen te spreke(n) dat hij dat/ doen mach met rechte cor(am) berghe tymple septembr(is)/ xii