Van henricken vand(er) to(m)men en(de) goessen/ gheldens/ It(em) henric van gheele van wesemael heeft geloeft op sijn lijf/ en(de) op sijn goet en(de) op zoenbreke en(de) peysbreke te zijn dat hij/ den vors(creven) henricke(n) vand(er) to(m)men en(de) goessen gheldens nu(m)m(er)meer/ hatye vede wangonst noch viantscap doen noch draghen [en] sal/ noch noch te camp eysschen noch daghen noch moeyen buten/ lants noch hen crencke(n) oft hijnden aen lijf noch aen goet/ in negheenre manie(re)n om e(n)nig(er)hande sake(n) wille die geschiet/ moghen sijn [tot] opten dach [toe] van heden [in melio(r)i forma] Bekennende en(de) v(er)lijende/ de selve henric openbairlic so waer hi hier jege(n) dade dat/ hi dan sijn en(de) wesen zoude zoenbreke en(de) peysbeke en(de) sijn lijf/ en(de) [sijn] goet v(er)boert sal hebbe(n) onder alle he(re)n en(de) gerichte daer hij/ onder vonden sal w(er)den Op also eest dat de vors(creven) henric van/ gheele de(n) vors(creven) henricke(n) vand(er) to(m)men en(de) goessen gheldens yet/ te eyssche(n) oft aen te spreke(n) heeft dat hi dat doen mach/ mette(n) rechte will(el)mus lomb(ar)t et jud(ocus) absoloens septe(m)br(is)/ xxiii Anno xxxix/