It(em) henric vanden putte vander sluysen in p(rese)nt(ia) heeft geloeft op sijn lijf en(de)/ op sijn goet ende op zoenbreke en(de) peysbreke te sine dat hij om gheenra(n)de/ saken noch stucke(n) wille die geschiet sijn tot opde(n) dach van heden/ tusschen hem t(er) eende(r) en(de) claese den smet gehete(n) vanden panhuyse/ de(n) selve(n) clase ne(m)mermeer wangonst hatye veede noch vyantscap/ doen noch drage(n) en sal hem crencken noch hynde(re)n aen lijf noch aen/ goede dage(n) noch moye(n) buyte(n) lants noch te campe eyssche(n) bij/ hem selve(n) noch bij nyema(n)de and(er)s Bekennen(de) (et)c(etera) cor(am) lynt(ere) prijke(re) aug(usti) vii[a]