It(em) marie de mo(m)m(ar)t docht(er) wijle(n) ghijsbr(echt) van he(re)nt/ heeft huer clachte gedaen den lieuten(ant) smeyers/ van loven(e) te weten(e) huyge(n) van udekem ov(er) jacoppe/ van maelcote seggen(de) en(de) clagen(de) hoe de selve/ jacop met nachte ende met ontijde come(n) was/ ten minsten zijn vierd(er) tot herent ten huyse huers/ brued(er)s dair zij woenachtich ende bi(n)nen was/ ende dat deselve jacop met zijne(n) adhe(re)nten/ opbreken(de) ald(air) met fortchen de wande vand(en)/ huyse inde(n) selve(n) huyse comen es ende dat/ de selve jacop huer dair fortselijck tegen hue(re)n/ wille ende danck bekint heeft Bege(re)nde de/ selve marie dat de hee(re)n scepen(en) hier nae bescreve(n)/ dese clachte dair zij bij bleef ende geloefde/ te blive(n) ende dier niet acht(er) te gaene ov(er) huer/ tuygen ende segelen woude(n) alst behoefde/ Ende zij geloeft oick dair bij te blive(n) en(de) den/ meye(r) alst behoefde ende zijs dair toe v(er)socht/ wordt bijstant ende assistencie te doene cor(am)/ naus(nijdere) donct decembr(is) penultima