Henrick moe hoeleman It(em) jan vander meer soen jans vand(er) meer van attenhoven es comen/ in jeg(enwoirdigheit) (et)c(etera) ende heeft geloeft op sijn lijf en(de) op sijn goet op zoenbreke en(de)/ vredebreke te sijne dat hij om egheenrehande saken wille die geschiet moegen/ sijn tusschen hem in deen zijde en(de) henricken hoeleman van mechlen zage(r)/ in dand(er) zijde den selven henricken ne(m)m(er)meer veede noch viantscap dragen/ en sal hem crencken noch hynde(re)n aen lijf noch aen goet dagen noch moeyen/ buten lants noch te campe eysschen bij hem selven noch bij yeman(de) and(er)s in/ gheenre manie(re)n bekennen(de) en(de) verlyende de voirs(creven) jan soe waer hij hier/ tegen dade dat hij sijn soude peysbreke en(de) zoenbreke en(de) verboert hebben/ sijn lijf en(de) sijn goet cor(am) ond(er) wat he(re)n en(de) ge oft gerichte hij vonden/ soude worden cor(am) vynck dor(ma)le oct(obris) quarta